Lotje de kat: go with the flow!

Lotje de kat: go with the flow! Foto: miriam-van-broekhuizen

miriam-van-broekhuizen Blogpost door: miriam-van-broekhuizen
Geplaatst op: 23-07-2014 om 20:36

Terwijl Lotje de kat bij de drukkerij ligt, begint dan eindelijk onze heerlijke zomerperiode. De tijd van vrij zijn met elkaar. Van doen waar je zin in hebt, aan opladen. We gaan weer een bijzondere reis maken met ons gezin. Sinds het overlijden van mijn ouders zo'n twee jaar geleden proberen we met elkaar alles uit het leven te halen. En dat lukt natuurlijk echt niet elke dag... Maar proberen doen we het wel. En het lukt al regelmatig moet ik zeggen.

Als ik tijdelijk van mijn thuis weg ben, dan is het soms net of ik vanuit een luchtballon zo naar mijn leven kijk. Dan zijn mijn soms vervelende gedachten weggevlogen. Dan kan ik heel goed in het nu leven. Dan zijn er even geen zorgen meer. Geen zorgen om wat er is, wat er is geweest. Geen schuldgevoelens, geen angsten, geen wat als - gedachten. De dag voor vertrek is meestal wel een beetje een stresserige. Hebben we alles wel ingepakt? Ale benodigde paperassen wel verzameld? Alle verzekeringen wel goed afgesloten? Is onze hond wel in goede handen? Check de medicijnen, check opladers, kleding en noem maar op. Het huis wordt gesloten. We rijden weg. Heb ik wel....heb jij wel...hebben we de buren wel...en elke keer als we wegrijden ontdekken wel wel iets wat we hebben vergeten in te pakken. Ach nee, het ligt nog op de kast, naast de telefoon. Maar ook elke keer komt er wel een oplossing voor dat wat we vergeten zijn. Op de dag van vertrek kan het nog zo'n zorgending zijn, eenmaal onderweg zakt dat weg en ga ik in een andere modus!

Best jammer vind ik het, dat ik dat loslaten pas echt erg goed kan als ik weg ben van huis. Het kost me enkele uurtjes, maar dan is mijn hoofd leeg. Dan komt er heus nog wel eens een gedachte op, maar eentje die ik ook reuze gemakkelijk weer weg kan laten vliegen. Dan kijk ik om me heen en prijs ik mezelf gelukkig. Jeetje, denk ik dan, wat mooi dat wij dit nu weer met elkaar kunnen doen! Wow. Wat een geluksvogels zijn we toch. Dat we nu een time-out hebben als gezin. Even geen internet, even geen telefoon, geen berichtjes, maar oprecht tijd voor een goed gesprek met elkaar. En eerlijk is eerlijk, dat is natuurlijk niet de hele reis zo. Want met pubers op vakantie betekent ook geven en nemen. En vooral voor mijn dochter is het contact met het thuisfront toch wel erg van belang. En ook mijn zoon is intens gelukkig als hij dat even kan doen. Maar zoals zij zich zo af en toe moeten aanpassen, moeten wij dat ook. Dus vinden wij dat oké! Maar in de zomer als we van huis zijn, dan hebben we sowieso meer tijd voor elkaar. Er is namelijk niet veel meer te doen dan samen te bedenken hoe onze dag eruit gaat zien. Met pubers uiteraard, zeker weten, in overleg. De tijd van hupsekee een picknicktas met lekkers mee en gewoon gaan is wel voorbij. Serieus overleg, plannen maken en dus ook compromissen sluiten! Dat heeft ook wel weer wat. Je ontdekt dingen die je anders niet had ontdekt. Out of the box! Zo ontdek je andere kanten van het leven, daar zij een heel andere interesse hebben, en andere keuzes maken dan wij als volwassenen.

Maar de moeite die het me weg van huis kost om in het nu te leven staat niét in vergelijk met de moeite die ik er thuis voor moet doen. En ook heel graag doe! Want hoe heerlijk kan het zijn, in het nu te leven. Het lukt me al vaak wel. Hoe ik vroeger op mijn fiets zo snel mogelijk daar kwam waar ik moest komen, kan ik nu genieten van de opkomende zon. Van de zon die door de bomen schijnt in het park waar ik langs fiets. Ik neem het waar! Ik zie de schoonheid ervan. Gewoon kijkend, luisterend, in me opnemend. Zelfs als ik in de regen fiets, ingepakt in regenpak, heb ik momenten dat diezelfde regen me terug doet denken aan met elkaar in een tentje zitten te schuilen. De sfeer die het in me oproept kan ik proeven als ik in mijn regenpak op mijn fietsje zit. Heerlijk!
Maar juist in tijden dat mijn to-do lijst van de dag erg lang is, heb ik het het hardst nodig. En juist dan lukt het me niet.

Ik weet van mezelf dat ik het kan. Mijn niet altijd helpende gedachten heerlijk in het mandje plaatsen dat onder de luchtballon hangt en zalig laten meevliegen met de wind! Ik weet het, ik kan het. Daar vliegen ze weg van mij, mijn gedachten. En zoals ik heb ervaren, komen ze wel weer terug, maar ik heb er de juiste afstand van genomen. En zijn mijn gedachten minder dwingend, en kan ik er beter mee omgaan. Dan kan ik veel beter denken en voelen, intuïtief weten dat het wel goed komt. Dat je ook juist af en toe bergen en dalen nodig hebt om te groeien. Dat er zonder nare emotionele gebeurtenissen geen heerlijke gevoelsmomenten kunnen zijn. De afstand die ik dan heb ervaren zorgt ervoor dat ik dan ook met de juiste afstand beter kan handelen. Daarom hou ik er zo van, de zomerperiode. Die voor mij in het teken staat van loslaten. Heerlijk.

Daarom ga ik er vanuit dat ik in deze zalige zomerperiode alles heerlijk kan loslaten. Dan vliegen mijn gedachten wel zo af en toe mee, maar maakt de afstand die ik ervan neem, dat ik later betere beslissingen kan nemen. Juist omdat ik het heb losgelaten. Dan kan ik veel beter leven in het nu. En meer uit het leven halen. Live life to the max! Haal eruit wat erin zit. Ik laat het op me afkomen en doe dan wat ik denk dat goed is. Zonder er teveel in mijn gedachten mee bezig te zijn. Teveel te willen maar te accepteren dat het zo is. Intuïtief. Zie je me al hangen onder de luchtballon?

Plaats een reactie

Zelf een opmerking of een tip? Plaats hier je comment en geef jouw advies!

 



captcha

Andere columns van miriam-van-broekhuizen