Passie voor werken met kinderen
Artikel door: SuzanneH
Geplaatst op: 27-02-2013 om 12:00
Deze keer in Praathoek: een dame met een passie en een baan om even stil bij te staan. Wendy is sociaal verpleegkundige, of ook wel jeugdverpleegkundige, binnen programma Jeugd en Gezin bij GGD West-Brabant (GGD staat voor Gemeentelijke of Gemeenschappelijke Gezondheidsdienst). Wat Wendy drijft, wat haar baan inhoudt en wat haar toekomstdroom is, lees je hieronder!
‘Ik doe dit werk omdat ik het fijn vind om mensen te kunnen helpen’, begint Wendy. ‘Ik heb van jongs af aan met kinderen willen werken; het is voor mij echt een passie. Ik houd ervan ouders net een stapje verder op weg te kunnen helpen, kids te laten lachen, echt te luisteren naar iemand die misschien niet direct om hulp vraagt, maar het eigenlijk wel wil. Eigenlijk het uitdiepen van iemand, in plaats van alleen de buitenkant te zien. Ik hoop dat ik iemand kan raken, dat ik iemand een stapje in de goede richting kan wijzen. Dat is mijn passie en ook mijn doel’.
Opleiding
Klinkt mooi om zo gedreven te zijn om andere mensen te helpen! Wendy vertelt wat voor opleiding ze heeft gevolgd om van haar passie haar werk te maken: ‘Om dit werk te kunnen doen heb ik in 2004 de SPH afgerond aan het Avans in Breda. In 2010 ben ik begonnen met HBO-V, een deeltijdopleiding aan het Avans. Ik ben aan die opleiding begonnen, omdat ik merkte dat ik met SPH weinig keuze had in beroepen op HBO niveau. Volgend jaar ga ik overigens beginnen aan de HBO+ opleiding Jeugdverpleegkundige’.
Het is duidelijk, we hebben hier te maken met een dame die weet wat ze wil, en daar ook alles voor wil doen! Ze denkt hierbij niet aan haar eigen belangen, maar aan die van anderen. Wat een fijne mevrouw!
Hans Berger Kliniek
Voor Wendy bij GGD West-Brabant aan de slag ging, werkte zij in de Hans Berger Kliniek in Oosterhout. Dat is één van de locaties van Kempenhaeghe, een expertisecentrum voor epilepsie en slaapproblemen. ‘Mijn werk daar was voornamelijk gericht op kinderen met epilepsie of een vermoeden daarvan, en de daarbij voorkomende problemen of stoornissen,’ legt Wendy uit. ‘Eerder heb ik op andere afdelingen binnen de instelling gewerkt, met kinderen met leerstoornissen, gedragsstoornissen en pedagogische problemen. Met beide groepen heb ik zowel de observatie als de behandeling gedaan, evenals pedagogische begeleiding voor de ouders’.
GGD
Toch bleek het na een paar jaar tijd voor iets anders. ‘Na jaren van intensief kinderen begeleiden, wilde ik meer’, gaat Wendy verder. ‘Ik was op zoek naar zelfstandigheid, meer verantwoordelijkheid, en meer coördinerend en helpend. Dat vond ik binnen de GGD. Ik merk dat mijn ervaring binnen de Hans Berger Kliniek van onschatbare waarde is geweest. Ik kan namelijk goede adviezen geven op scholen, over hoe om te gaan met gedrag, maar ook aan ouders over bedplassen, gewicht of gedrag. Ik wilde meer in het voorveld zitten, meer signaleren en uiteindelijk kunnen voorkomen. Ik hoorde binnen mijn oude werk dat het daar juist zo vaak mis ging. En daar wilde, en wil, ik iets aan doen’.
‘Mijn huidige baan als jeugdverpleegkundige bij GGD West-Brabant is heel divers en erg zelfstandig. Ik draai spreekuren voor ouders en kinderen die vanuit de screening komen. Alle kinderen worden namelijk gescreend wanneer ze vijf of zes, tien of elf en dertien of veertien jaar zijn. Aan de hand van die screening kunnen er gesprekken volgen bij een jeugdverpleegkundige. Ik help ook ouders en kinderen die met lichamelijke, psycho-sociale of pedagogische vragen komen’.
Heel divers werk
Alsof dat nog niet genoeg is, vervolgt Wendy: ‘Ook neem ik deel aan de CJG’s in twee gemeenten. Een CJG is een Centrum voor Jeugd en Gezin, dat is een samenvoeging van verschillende ketenpartners, om de jeugdzorg beter te stroomlijnen. En: ik neem deel aan ZAT’s op basisscholen in twee gemeenten. ZAT staat voor Zorg en Advies Teams. Ik ben dan contactpersoon op de scholen in die gemeenten, ik doe huisbezoeken, bemoeizorg en ik signaleer en verwijs door als dat nodig is. Zoals ik al zei: het is heel divers werk’, lacht Wendy.
Wendy zit niet stil! ‘Het feit dat ik iets voor iemand kan doen maakt het gewoon zo leuk’, zegt ze. ‘Dat ik kan helpen. Ook de zelfstandigheid, flexibiliteit, positiviteit en de kinderen zelf maken het voor mij meer dan de moeite waard. Iets minder leuk vind ik wel dat ik in mijn hoofd verder ben met ontwikkeling van de jeugdzorg dan de praktijk. Ik ben een enthousiast iemand en neem vaak teveel op me. Nu moet ik dat zelf remmen, omdat het werk zo flexibel is’.
Signaleren en voorkomen
Wendy komt in haar werk allerlei soorten kinderen tegen in de leeftijd van vier tot negentien jaar. Dat vindt ze ook zo leuk. ‘Toch zien we de kinderen met vragen wel meer, natuurlijk,’ licht ze toe. ‘Dat varieert van de normale vragen omtrent gewicht en bedplassen, maar ik zie ook kinderen met zulke heftige gedragsproblemen dat het op school en thuis niet meer handelbaar is’.
‘Wanneer ik iets signaleer waarvan ik denk dat zo’n kind meer nodig heeft dan mijn advies, dan verwijs ik ze door. Dat gaat altijd in overleg met de ouders, en vaak ook met het kind. Afhankelijk van wat er speelt - overgewicht, ondergewicht, gedragsproblemen, lichamelijke problemen, klachten, scheidingen - verwijs ik ze door naar de huisarts, maatschappelijk werk, thuiszorg, Bureau Jeugdzorg, GGZ (brancheorganisatie voor de geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg), Juzt (biedt hulp aan ouders, kinderen en jongeren in West-Brabant als opgroeien en opvoeden niet vanzelf gaan), MEE (ondersteunt mensen met een beperking) en ga zo maar door. Soms stuur ik een kind door naar een particulier, zoals een diëtist’.
Wendy geeft ook regelmatig voorlichting. Ze vertelt: ‘Door middel van voorlichting kun je iemand al eerder dingen uitleggen, voor ze ergens mee beginnen. Of je kunt voorkomen dat iets erger wordt. Ik geef voorlichting over voeding, de normale ontwikkeling van het kind, het praten met een kind over scheiding, luizen… Ik geef de voorlichting aan ouders, maar ook wel via de CJG’s en op scholen’.
“Je werk is onderdeel van wie je bent”
In haar vrije tijd is Wendy ook met haar werk bezig. Logisch! Wendy blikt terug: ‘Ik weet nog wel toen ik een jaar of twee op de observatiegroep met kinderen met gedragsproblemen werkte. Ik zag in ieder kind wel iets. En ik weet nog goed dat ik door het centrum van Breda liep. Voor mij liep een kind van een jaar of zes dat zó boos was, dat hij zijn moeder continu tegen de schenen schopte. Wat heb ik mij toen moeten inhouden. Ik had hem graag flink aangesproken op zijn gedrag’.
Tegenwoordig kan Wendy zulke situaties beter naast zich neerleggen: ‘Dat is nu gelukkig wel heel anders, inderdaad. Met de jaren leert men, zeggen ze wel eens! Ik volg trouwens ook onderwerpen op tv en internet als het gaat om jeugdzorg of opvoeding. En er zijn ook wel mensen die mij privé vragen stellen of om advies vragen. Die mensen help ik graag. Ik ben van mening dat je niet alleen je werk doet als het van je verwacht wordt. Het is een onderdeel van wie je bent. Anders zou je je werk niet goed kunnen doen denk ik’.
De toekomst
Deze sociale dame wil zich graag blijven ontwikkelen. Hoe dat in de toekomst uitpakt, weet ze nog niet. ‘Ik ben iemand die leeft bij de dag’, zegt ze direct. ‘Ik geniet ontzettend van mijn werk en ik haal er heel veel voldoening uit. Voorlopig zal dat ook nog wel zo blijven, helemaal omdat ik volgend jaar – als het goed is – een opleiding erbij mag gaan doen. Maar: ik ben wel iemand van het blijven ontwikkelen. Dus hoe ik er over een paar jaar in sta, wet ik niet. Misschien zit ik dan wel meer in de beleidsvoering, of ben ik meer betrokken bij andere projecten. De GGD is wel een hele prettige werkgever met voldoende ontwikkelingsmogelijkheden, dus voorlopig zit ik daar wel goed!’.
Wendy levert een geweldig mooie bijdrage aan het welzijn van kinderen, en hun ouders, en zet zich hier volledig voor in. Bedankt dat je dit werk doet, Wendy!