Lotje de kat: van Hotspot naar Hotspot?

miriam-van-broekhuizen Blogpost door: miriam-van-broekhuizen
Geplaatst op: 05-08-2014 om 11:45

Vakantie voor de deur. Deze keer een rondreis met onze pubers! Dat betekent veel rondtrekken, gave dingen zien, lang op elkaar aangewezen zijn. Beetje weinig ruimte voor jezelf om je even terug te kunnen trekken. Qua planning van de reis in het buitenland kunnen we doen wat we willen. We vertrekken en komen op een vaste dag weer terug. Dat is wat er vast ligt.

Onderweg enkele highlights vastgelegd om lange wachtrijen te voorkomen! Voordeel van online al dingen kunnen regelen. Dat is erg prettig. Maar als je alles al vastlegt, valt er weinig meer te improviseren. En daar houden we juist nou zo van.

De dag van vertrek breekt aan. We hebben geen haast, we vertrekken midden op de dag! Maar ja, altijd nog snel even toch die ene leuke korte broek inpakken. En zonnebrand, ook wel fijn. En heeft er iemand een nagelschaartje ingepakt? Aan onze zwemkleding gedacht? Kortom tot op het moment dat je de deur achter je dichttrekt, ben je bezig met het weggaan. Eenmaal onderweg mis je meestal wel iets, maar...ook daar waar we heen gaan hebben ze winkels, dus dat komt vast wel goed.

En onze pubers? Die zo met de dag leven en moeite hebben met het maken van een planning? Sommigen hebben een lijstje gemaakt en dan ineens zit alles in de tas! Sommigen hebben de tas propvol en zelfs dan nog ruimte te kort, maar de ander heeft bijna altijd juist ruimte over! Hoe kan dat toch. Maar ja. Voor degene die altijd ruimte te kort heeft ook wel weer heel prettig! Dat is dus heel handig, voor de dames natuurlijk. Wij vullen de gaatjes op in de tas!
Maar leven met de dag betekent ook dat je niet aan je jas denkt. Immers met inpakken is het mooi weer! Dus ja, waarom aan je jas denken? En lange broeken heb je in de zomer ook meestal niet nodig. Beseffende dat je het ook niet kan treffen met het weer komt gewoon niet in ze op. Dus is een beetje meedenken en kijken wel zo handig. Soms dan hè, want ik mag me vooral niet met ze bemoeien, ze kunnen het heus allemaal zelf wel bedenken. Dat verklaart dan mooi mijn overvolle tas natuurlijk met al die reservespulletjes voor je weet maar nooit.

Dochterlief is vooral bezig met alle spullen die je nodig hebt om contact te kunnen blijven houden met vriend en thuisfront. Tja, whatsappen is hun leven. Hun manier om dingen af te spreken met elkaar, elkaar te volgen, commentaar te hebben, te liken enzo. Echt erg belangrijk. En aangezien haar vriend mijlenver bij haar vandaan is, begrijp ik het ook wel. Ook nog eens een heel lange periode. Dus hebben we een speciale telefoonkaart gekocht, op de plaats van bestemming, om het leed wat te verzachten. Dachten we.

Al die foto's die de kids maken, versturen via whatsapp, facebook, snatchat en noem maar op! Ongelooflijk zeg, ze maken er wel honderden op een dag! En dat moet allemaal gedeeld worden. We hebben we de kids goed ingepeperd vooral niet op social media bekend te maken waar je zit op vakantie. En vooral niet te vertellen hoe lang je weg bent, en wanneer je pas weer terug komt. Mooi verwijsbriefje voor degenen die heel erg graag bij jou wat denken te kunnen halen. Dat lijkt me geen leuke thuiskomst...
Natuurlijk is het voor pubers supergaaf om alles met elkaar te kunnen delen. Een mooie, voor de meeste ouders ook redelijk nieuwe manier van contact hebben en onderhouden met elkaar! Ik doe er ook hard aan mee, vind het zelfs superleuk om te doen. Ook de vader des huizes kan bij tijd en wijle erin opgeslokt worden! Grappig toch? Naast de leuke dingen die ervoor in de plaats komen, heeft het zeker ook nadelen. Je bent er ontzettend veel tijd mee kwijt als je niet oppast bijvoorbeeld.

Al rondtrekkend van de ene plaats naar de andere is de eerste vraag van onze meereizende kids: "Is er WiFi op deze plek?" Echt een heel belangrijk punt hoor, vergis je niet. Stel je voor dat er geen WiFi is...wat moet je dan de hele dag doen? Dus wat doe je dan als ouders zijnde? Ga je rondtrekken van hotspot naar hotspot? Van free WiFi naar free WiFi? Wat kies jij? Begrijp je je pubers of denk je van ho even, we zijn nu op vakantie? Het heeft ons hele gesprekken opgeleverd in ieder geval. Dat dan weer wel. Maar het kostte wel even moeite om door te dringen zeg...
En eerlijk is eerlijk, ook ik vind het erg leuk om foto's te delen. Ook ik vind het prettig bij een free WiFi punt te zijn. Is immers voordelig en je kan even contacten met vrienden. Zo geinig dat je waar je ook maar bent zelfs vanaf daar kan laten weten wat je zoal meemaakt. Ik weet dus ook als geen ander dat dat heel verleidelijk is om er telkens maar op te gaan. Ook ik kan me er helemaal in verliezen. Toch hoop ik dat ik met aandacht de dingen doe die op mijn pad komen. En wil ik in het nu leven, en niet alles maar half doen. Wat je aandacht geeft, groeit. Ik merk ook hoe langer we weg zijn hoe minder behoefte ik heb aan de social media. Lekker loslaten!

Weet je, heus snap ik het wel hoor, je verkering wil je natuurlijk graag alles laten weten wat je ook maar doet. Als je erg verliefd bent helemaal. Dan is dat wel een van de hoogtepunten op een dag. Daarin kan ik me heel goed in verplaatsen. Als je met je gezin op vakantie gaat, zeker met pubers, dan wil je ook met z'n vieren keuzes maken. En dat kunnen keuzes zijn waar je niet achter staat. Maar dat is het leven, geven en nemen. Ieder wil serieus genomen worden. Zij zijn op weg naar volwassenheid. De discussies die we voeren zijn leerzaam voor ieder van ons. Zowel voor hen als voor ons. In hoeverre stuur je daarin? Ze mogen ook hun eigen fouten maken, daarvan zijn we overtuigd. Ze mogen meekrijgen dat al je keuzes, die je dus zelf maakt, ook consequenties hebben. Daar leer je alleen maar van. Maar om nou je kampeerplek te laten afhangen van wel of geen WiFi? Dat gaat mij echt te ver. Echt veel te ver moet ik zeggen.
Want wat gebeurt er namelijk? Dat je op een heel gave plek ergens in het buitenland bent en jij zit te appen. Dat je een mooie nieuwe ervaring kan hebben maar jij zit te appen. Dat je in een piepklein plaatselijk restaurantje zit en jij zit te appen. Dat je gesprekken over wat te gaan doen die dag mist omdat...jij zit te appen. Daar is de grens dus echt bereikt. Dan kan je niet meer zijn in het hier en nu. Dan gaat alles, werkelijk alles aan je voorbij. Dan mis je alles! App je een gave selfie met jou en op de achtergrond een hotspot waar dan ook maar ben je er eigenlijk niet echt geweest. Heb je niet in volle aandacht genoten van dat wat op je pad kwam. En ja, daarvoor hebben pubers dus echt nog sturing nodig. Een besefmomentje. Een voorgehouden spiegel. Dat ze weer beseffen wat ze aan het doen zijn. Ook al kunnen de pubers van tegenwoordig heel goed mulittasken. Zeker op social media. En hoe leuk het ook is, er zijn grenzen aan.

Want ja, je wilt ze toch ook meegeven dat het leven is om van te genieten? Om in het moment te zijn? Bovenop de Eiffeltoren? Op Ameland? Fietsend door Frankrijk? En maak vooral die leuke selfie. Maar vergeet niet je ogen open te houden voor al het moois wat er om je heen is. Ervaar ook de dieptepunten. Die heb je nodig om weer te kunnen genieten! Zonder dalen geen bergtoppen! Dus ik zeg Nee tegen het van free WiFi punt naar free WiFi punt te rijden. Ook al ga ik er zelf ook af en toe even op! Heerlijk moet ik zeggen. Maar mijn kids krijgen regelmatig de opdracht dat ding eens even helemaal onderin de tas te leggen. Zonder geluid dan, want anders...ben je bezig met al die berichten die je dan wel weer gemist hebt. En dat is zonde.

Plaats een reactie

Zelf een opmerking of een tip? Plaats hier je comment en geef jouw advies!

 



captcha

Andere columns van miriam-van-broekhuizen